- ιλάριος
- I
Όνομα αγίων της Ανατ. Ορθόδοξης Εκκλησίας.1. Ι. ή Ιλαρίων. Ασκήτευσε κλεισμένος μέσα σε ένα πολύ στενό δωμάτιο. Η μνήμη του τιμάται στις 4 Μαΐου.2. Μαρτύρησε επί Τραϊανού, μαζί με τον θείο του Πρόκλο στην Άγκυρα της Γαλατίας. Η μνήμη τους τιμάται στις 12 Ιουλίου.3. Μαρτύρησε με λιθοβολισμό μαζί με τον Ακύλα. H μνήμη τους τιμάται στις 14 Ιουλίου.4. Δεν είναι γνωστό πού και πότε μαρτύρησε μαζί με τον Πρόμο ή Πρόβο. H μνήμη τους τιμάται στις 16 Δεκεμβρίου.II(Πουατιέ 315 – 367; μ.Χ.). Άγιος της Δυτ. Καθολικής Εκκλησίας. Ο Ι. καταγόταν από οικογένεια εθνικών, βαπτίστηκε όμως χριστιανός και εξελέγη επίσκοπος Πικταβίου (Πουατιέ) το 350. Το 356 εξορίστηκε από τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο εξαιτίας της αντίθεσής του με τον επίσκοπο Σατουρνίνο, ο οποίος είχε κατηγορηθεί ότι ευνοούσε τον αρειανισμό. Όταν επέστρεψε στο Πουατιέ (360), ξεκίνησε πάλι την πολεμική κατά των αρειανών και κατά του αρειανού επισκόπου Μεδιολάνων Αυξεντίου. O Ι., που θεωρείται ως ο ισχυρότερος αντίπαλος του αρειανισμού στη Δύση, έγραψε ερμηνευτικά, δογματικά και αντιαιρετικά έργα. Το σπουδαιότερο από αυτά είναι η Αγία Τριάδα (12 βιβλία), στο οποίο ο Ι. υποστηρίζει τη θεία φύση και το ομοούσιο του Υιού. Ο Ι. εισήγαγε πρώτος στη Δύση το ιερό μέλος.III(; – 468 μ.Χ.). Πάπας της Ρώμης (461-467). Προτού ανέλθει στο αξίωμα αυτό είχε διατελέσει αρχιδιάκονος στην υπηρεσία του πάπα Λέοντα Α’, ως αντιπρόσωπος του οποίου έλαβε μέρος στη σύνοδο της Εφέσου (449), η οποία επονομάστηκε ληστρική. Ως πάπας ασχολήθηκε με τον εξωραϊσμό της Ρώμης, την ανακαίνιση πολλών εκκλησιών και την ίδρυση μοναστηριών στα περίχωρά της. Το 462 συγκάλεσε σύνοδο στη Ρώμη, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της χαλαρής διοίκησης της γαλλικής Εκκλησίας. Ο Ι. πρότεινε την ετήσια σύγκληση των επισκόπων της Γαλλίας, υπό την προεδρία του αρχιεπισκόπου της Αρλ, ώστε να διευθετούνται τα διοικητικά ζητήματα που θα ανέκυπταν κάθε φορά. Παρόμοια σύνοδο συγκάλεσε και το 465, για να καθορίσει τη διαδικασία εκλογής των επισκόπων της Ισπανίας.* * *ἱλάριος, -ία, -ον (ΑΜ) [ιλαρός]αυτός που χαρακτηρίζεται από ιλαρότητα, ο χαρμόσυνος («τὰς ἱλαρίας ἡμέρας»)αρχ.(το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ Ἱλάριαχαρούμενες γιορτές προς τιμήν διαφόρων θεοτήτων και κυρίως τής Κυβέλης.
Dictionary of Greek. 2013.